ابوالحسن بنی صدر: به شما مردم ایران می گویم که اگر تجاوز صدام به ایران نبود و آن خائنانی که کودتای نوژه را راه انداختند و صدام را به حمله به ایران بر انگیختند، ما می توانستیم جلوی بازسازی استبداد ر ابگیریم، به این دلیل روشن که در روزهای کودتای خرداد ۱۳۶۰، سنجش افکاری انجام شد- و در روزنامۀ لوموند منتشر شده بود و آن یکی از دلایلی بود که آقای خامنه ای در مجلس شورای اسلامی کودتا بر ضد من بکار برد-، محبوبیت بنی صدر ۸۱ در صد و محبوبیت آقای خمینی به ۴۷ در صد رسیده بود. یعنی افکار عمومی، روشن و واضح، جهت حمایت از رئیس جمهوری را گرفته بودند. اینکه آنها توانستند کودتا کنند یک دلیل اساسی اش این بود که ما ترجیح دادیم از وطن و موجودیت وطن دفاع کنیم، نمی توانستیم مرزهای کشور را برای آقای صدام  بگذاریم که پیشروی بفرمایند و ایران را به ۵ جمهوری تجزیه کند. یعنی ایران را از صفحه روزگار بردارند و ما در تهران به دعوا با این آقایانی مشغول باشیم که بازسازی استبداد هدفشان بود. کوشش ما این بود که آقای خمینی را تا ممکن است از ورود علنی به صحنه باز بداریم تا اینکه جنگ را تمام کنیم که در خرداد ۶۰ داشت به نتیجه می رسید که این سه نفر آقایان بهشتی، خامنه ای و هاشمی رفسنجانی رفتند پیش آقای خمینی که آقا، اگر بنی صدر این جنگ را تمام  بکند، سوار تانک هایش می شود و می آید تهران و دیگر شما هم حریفش نیستید. و اینکه الان تمام روحانیت یکطرف و بنی صدر یکطرف، او غلبه دارد، فردا که جنگ را تمام کند، شما هم حریف او نمی شوید. کودتا کردند و جنگ را هم در سود انگلستان، اسرائیل و آمریکا به مدت هشت سال ادامه دادند. پس جبری در کار نبود و می شد جلوی بازسازی استبداد را گرفت ...